نن د حـــــــــــــالاتو له ناخـــوالو ژړیدلی یـمــــــه
د زمــــــــــــــــانــــی له بی دردانو کـــړیدلی یمــه
هغه پتنـــــــــګ یم چې له کـــــور او له دیاره لری
چې د بیلتون په سرولمـــــــــــبو کې سـوځیدلی یمه
خلاص می له لو می د وسواس کړه لیونتوبه راشه
چې څلـــــــــــــــور لار کې د اوهامو دریدلی یمه
زه هغه پاڼه په چمــــ-ـــــــــــــن د ارمانو کې یمه
چې د خزان د راتلو مخـــــــــــکی غورځیدلی یمه
ما نه پښتنه زمــــــــــــا د حال او د احوال مه کوه
زه د خـــپل قام په درد و غم کې کړیدلی یــــــمه
که په حضـــور کې می غلیم شرم و حیا نه کوی
ځــــــــــــــکه چې زه له پښــتنی برم لویدلی یمه
خلاصـــــه لا نه وي ، یو غــوټی د ارمانونو زما
چې په ګلـــشن د ارمـــــــــانو کې ، رژیدلی یمه
کال ۱۳۷۶ پیښاور
(Visited 47 times, 1 visits today)
