حیات ژوند

ورغوي پر پولو په هر متر کې یو موږک د ولاړ دی، سترګې رانه نه اړوي. کله کله برېتونه وښوروي او موږ ته دا پيغام چې باید ژر ژر وښورېږو، رالېږدوي. چې کله يې په جبر د ورغوي له پولې دلته د ورغوي د…

د یادداښتونو کتابچه يې له المارۍ راوخیستله، بېرته خپل ځای ته ستون شو. پر مېز يې وغوړوله، پاڼې يې واړولې، د وروستیو درېیو مخونو د ډکولو په نیت يې قلم د مېز له سره راپورته کړ. کتابچه يې بېرته…

اوږه موده وشوه، چې په دې سوړه کې مې ځان له خلکو غلی کړی؛ خو کاش چې دا کار مې مخکې له بربنډېدو کړی وای یا مې کولی شوای. د سوړې خوله نمجنه ده، د اوبو کاسه رانه لږ څه لرې اېښوول شوې ده او کله…

ښكاري دا مهال له مېږيانو نه په كړاو و، مېږيان لكه د شپانه اروا چې د ښكاري په رگونو كې ننوتې وي او مېږيان لكه د هماغې اروا دنده د هغه د ټول وجود په غړو عملي كوي. مېږيان دا مهال لکه د هغه په…

نن مې اوه ویشتم مړی دی چې کوم يې. زه دوی ته ازادي وربښم، له تنگسو يې راباسم، له تنګلاسۍ يې ژغورم، په داسې کس يې اړوم، چې یوازې دی وي او ان كېداى شي دی هم نه وي. یو بې روح خو رښتینی بې ساه…

په ټوله لار نګوښېدم، په ډېرې خوارۍ مې یو څو پیسې سر په سر کړې وې. ډاکټر ته تللی وم. یوه موټر ته مې لاس ورکړ، ويې دراوه، موټروان سر تر پښو راته وکتل، ما لاس اوږود نيولی و، ورغوى مې خلاص و،…

سر يې پورته کړ او د دېوال پر ټټر ځوړند ساعت ته يې وکتل. وخت د شپې پوره دولس او اووه ویشت دقیقې وې. ساعت ته يې لاس وروغځاوه؛ خو ورونه رسېد: «قومندان صاحب! یو وړه څوکۍ راکړه، ساعت له دېواله…

لنډه کیسه- سترګې مې چت ته وې، مور مې سر ته ناسته وه. د پخوا په څېر يې یو ځل بیا سترګې نمجنې وې؛ خو په دې وروستیو کې ژړا توپير کاوه. پخوا به يې غټې غټې اوښکې له سترګو په ګرېوانه ورننوتې؛ خو…

لاسونه یې پر دواړو زنګونونو کېښوول، له خولې يې زګېروی وخوت او په بې سېکه ګامونو د دروازې پر لور روان شو. سر يې له دروازې بهر کوڅې ته پوڅ وويست، د دروازې یوه اړخ او بل اړخ يې ته وکتل؛ خو…

ــ… نو دلته له څو کالو راهیسې ولاړ یې؟ ــ له کومې چې خلق شوی یم. ــ زړه به دې تنګ وي؟ ــ ښايي. موږ له دوه حالاتو نه بهر نه اوسو، که دواړه وازمایو، پر دواړو به ښه پوه شو. زه له کلونو…