حیات ژوند

سر يې پورته کړ او د دېوال پر ټټر ځوړند ساعت ته يې وکتل. وخت د شپې پوره دولس او اووه ویشت دقیقې وې. ساعت ته يې لاس وروغځاوه؛ خو ورونه رسېد: «قومندان صاحب! یو وړه څوکۍ راکړه، ساعت له دېواله…

لنډه کیسه- سترګې مې چت ته وې، مور مې سر ته ناسته وه. د پخوا په څېر يې یو ځل بیا سترګې نمجنې وې؛ خو په دې وروستیو کې ژړا توپير کاوه. پخوا به يې غټې غټې اوښکې له سترګو په ګرېوانه ورننوتې؛ خو…

لاسونه یې پر دواړو زنګونونو کېښوول، له خولې يې زګېروی وخوت او په بې سېکه ګامونو د دروازې پر لور روان شو. سر يې له دروازې بهر کوڅې ته پوڅ وويست، د دروازې یوه اړخ او بل اړخ يې ته وکتل؛ خو…

ــ… نو دلته له څو کالو راهیسې ولاړ یې؟ ــ له کومې چې خلق شوی یم. ــ زړه به دې تنګ وي؟ ــ ښايي. موږ له دوه حالاتو نه بهر نه اوسو، که دواړه وازمایو، پر دواړو به ښه پوه شو. زه له کلونو…

دومره مې په یاد دي، چې په وروستي ځل مې پښې وترپېدې. پښې مې سړې شوې وې او لاسونو مې هم د بدن د نورو غړیو د عضلو په څېر ترپکې وهلې. له هرې حجرې ساه وتله. د شا پر تخته مې تړمې وینې راروانې وې.…