عابده سپوږمۍ

زېړچکي خړ اوږده کالي يې ځان کې و، له لرې راروانه وه، لاسونه يې شاته نيولي وو، ورو ورو پارک کې د ښځو ناستې ډلې ته نيږدې شوه ټولې يې له سترګو تېرې کړې، د عينکو تر شا يې خپلې سترګې وسولولې، د…

د کوټې له کړکۍ يې د انګړ وره ته دوه سترګې پاتې وې.. ډکه پياله چاى يې مخې ته ايښى و، پيالې ته يې لاس کړ، چاى يې مخې ته يخ شوى و، پياله يې وچو شوندو ته ورجګه کړه ټول يخ چاى يې په سر واړوه، له…

د المارۍ پر سر ايښي انځور باندې يې له لېرې سترګې خښې کړې وې، زړه يې نه مړېده، وړاندې ورغله د المارۍ پر سر يې لاسونه کېښودل، زنه يې پر لاسونو تکيه کړه، انځور ته ځير شوه، سترګې يې نه رپېدې،…

نثري ټوټه  ټک ټک ټک… د لکړې غږ شو. د بس تمځاى پر زړې څوکۍ يې لاس کېښود، راتاو شوه، بېرته يې لاس ليرې کړ، سپينه کڅوړه يې لاس کې وه، له کڅوړې يې کوم څه را ووېستل، په څوکۍ يې هوار کړل, پرې…

سهار په منډه له کوره ووته، تر تمځايه پورې دوې دقيقې لاره وه. لسو نه اتلس تېرې وې او پر شل باندې لسو کې بس راته. منډه يې کړه، د سړک اشاره سره وه، بس راغى، ودرېده، لاړه خو دا لا سرک دې غاړې…

د کوټې پردې يې کش کړې، د لمر وړانګو يې سترګې ور پټې کړې ورو، ورو يې بېرته سترګې خلاصې کړې د وجود شخي يې ووېسته خوب يې سم نه و پوره، د شپې تر ناوخته پورې ويښه وه،  د کړکۍ پر کنج کې يې د مرغۍ…