کال ۱۳۷۸پيښاور
نشته دردمند ، چي کړي دردونه حســـاب
چي مو کړي خلاص ، لدي کړاو و عذاب
د مــــور او پلار په شـــان مـــو ونازوي
لارې ته ســــــم کړي مونږ دخیر و ثواب
په نیم انداز د خــــــپل کــــــــتو ولــــولي
ددي غمـــــجن مــــــلت، د زړونو کتـاب
ځان سره ، دم د مسیحـــــــــــــــا و لري
راولي بیـــــا مړاو کې دور و شـــــــباب
چــــــــــــي دي خواره واره ملــت د پاره
خم د وحدت نه ، لاس کې ورکړي شراب
لیري صــورت نه د دښمن کړي ، حجاب
د ریا کـــارو څــــــخه پورته نقـــــــــــــاب
زړه په کوګـــــــــل ، له ډیره ، غمه ژاړي
جوړ په صحرا کي ، د زړګي شو ، دریاب
پــــــه انتظـــــــار د یو دردمــن د راتــــلو
شول یتیمـــــــــانو کونډو ، زړونه کــــباب
