عبدالهادي هادي

غم مه کوه یاره ویښو شپو سره عادت یمه دا مې زندګي ده، اندیښنو سره عادت یمه راشه چې یو ځل پکې دا خپله ځواني وګورم ستا د خوږو سترګو له آئینو سره عادت یمه نور په دغه ښار کې…

څنګه درته ووایمه؟ وۍ راباندې ګرانه یې ته مې زندګي يې، لیونۍ راباندې ګرانه یې کڅ مې یاره روح دی، پورې سیند مې زندګي ګڼه ته یې پسته شګه، د کڅۍ راباندې ګرانه یې زما له لیونتوب نه…

شپه له کیسو ډکه ده او شپه ډیره خاموشه ده شپه د سفید پوشو ګناهکارو پرده پوشه ده دا سپینه لمن او دا اوږده قبا چې ګورې ته دا له بلا ډیرو ګناهونو هم آغوشه ده شیخه! اوس به څه…

همیش ستړی، تل بیخوبه، لالهانده، لالهانده، زندګي هم عجیبه ده نیمه ورځ ده نیمه شپه ده څه پیچلې فلسفه ده! د جانان وجود رڼا ده په دې ټول جهان خوره ده د ښایست په میخانه کې د هر چا…

موږه یو بل ته ګوته نیسو او انصاف هم کوو زه او جانان مینه کوو خو اختلاف هم کوو موږه اوبه یو، او هوا یو، د یو بل له پاره خو لا سوچونه، هر یو خپل ځانله، خلاف هم کوو دا مو په…

ډک ښار کې تنهایي ده، غریبي ده ، زندګي ده ستړیا ده، شورماشور دی، بیخوبي ده، زندګي ده شرمیږو نه، خوشاله یو، چې ساه باسو ژوندي یو د خپل وجود پخپله ، قصابي ده، زندګي ده د…

ستا په یادونو، زما په زړه دې خاورې واړولې ګلې! د ژوند په هر یو څه دې خاورې واړولې چې ستا خندا او ترنم ورځنې کډه وکړه زما په بیخونده ژوندانه دې خاورې واړولې هره تڼۍ ، هره…

یوه ونه، سمندر او ستا یادونه مې یاران دي نور څه نه شته ، تنهایي او ماښامونه مې یاران دي له سهاره تر بیګا مې، پر خپل زړه زخمونه شمارم خپل زخمي زخمي وجود او پرهرونه مې یاران دي…

یکه زار دې راته وښود، یه قربان دې راته وښود لطافت د ترنم، لکه باران دې راته وښود زه خو ورک ومه له ځانه، چې تا څرنګه پیدا کړم؟ محبت د ښکلي ذات او د انسان دې راته وښود زه په ورانو لارو…

د رڼې ورځې ماښام دی، ورته ګوره یو غریب مین ناکام دی، ورته ګوره ستا د تورو زلفو غرونو نه ځاریږي څه یاغي سړی دې رام دی، ورته ګوره د باران له غږ نه ښکلې، غزلبولې ټول هنر د تا غلام…